In die podcast komt ook aan de orde dat ik mij ervoor inzet om borstkanker bij mannen bekender te maken. En dat doe ik zoals op deze site met een podcast en webpagina maar ook via interviews, zoals recent in AD/Amersfoortse courant. Daarbij heb ik ook contact met Belgische lotgenoten en van hen hoorde ik begin dit jaar dat er in België een tv-programma werd gemaakt waarin uitgebreid aandacht voor borstkanker. Acht Belgische vrouwen zouden daarbij uit de kleren gaan en hun borsten tonen aan het publiek (Tijdens de uitzending zag je ze op het moment suprême wel van achteren). Twee van mijn Belgische vrienden, André en Patrick, wisten te regelen dat zij in de uitzending in een kort interview aandacht konden vragen voor borstkanker bij mannen.
Wow, dacht ik, zo’n groot podium zou ik ook wel willen.

Een paar weken later kreeg ik een telefoontje van Jennifer, werkzaam bij KWF. Ik kende haar van een paar dingen die ik eerder voor KWF had gedaan. Zij vertelde mij dat in het najaar in het programma Het Perfecte Plaatje de modellen bij een van de fotoshoots mensen zouden zijn die zijn getroffen door kanker en daarmee dagelijks geconfronteerd worden door hun litteken. Of ik daaraan mee wilde doen, was de vraag. Ja natuurlijk, het podium dat ik zou willen en geen idee had hoe ik dat moest bereiken, werd me hier zomaar aangeboden.

Op dinsdag 9 juli moest ik ’s ochtends om 9 uur aanwezig zijn in café De Waag op de Nieuwmarkt in hartje Amsterdam. Daar werd ik ontvangen door de producent en dames van KWF, waaronder Jennifer. En ik maakte daar kennis met de vijf andere modellen. Sterre, een mooie dame van 21 jaar die botkanker had gehad; Jildou, 25 jaar, die, toe ze 3 was kinderkanker kreeg en een nier moest missen. Barbara, 56, had net als ik borstkanker gehad maar dan wel twee keer. Zij heeft ervoor gekozen plat door het leven te gaan. De andere twee waren mannen. Thijs, 30, kreeg botkanker toen hij 14 was en mist sinds die tijd zijn linker arm en Dennis, 40, kreeg een aantal jaar geleden een hersentumor. Vijf prachtige mensen met bijzondere verhalen. Wat mooi om die te leren kennen.

Op een gegeven moment ontving een dame van de productie een appje met de mededeling welk model gekoppeld was aan welke fotograaf. Mijn fotograaf bleek Pauline Wingelaar. Pauline wie? Ik had werkelijk geen idee dus maar snel googelen. Zij was vroeger te zien in Echte Gooise Meisjes en nu, op Videoland, in Echte Gooise Moeders. Maar ik merkte wel aan de reacties van Sterre en Jildou dat het wel een bijzondere dame moest zijn, want zij wilden maar wat graag met mij ruilen. Wat natuurlijk niet gebeurde.

Even later werden we meegenomen naar een oud grachtenpand dat zo ongeveer helemaal gestript was. Kale muren, houten vloeren. De fotografen en presentator Tijl Beckand waren boven al bezig met opnamen. Wij kregen alle zes een microfoon en zendertje. Toen het eenmaal zover was (enkele kopjes koffie later, het blijkt veel wachten te zijn bij dit soort opnamen) namen we plaats op de trap naar boven en werden om beurten voorgesteld aan de fotografen. Ik was tweede in de rij en zag daar Pauline voor het eerst. En zij mij. Tijl vertelde me dat hij eigenlijk helemaal niet wist dat ook mannen borstkanker kunnen krijgen. Op dat moment voelde ik al dat mijn missie geslaagd was.

Na het voorstellen geluncht met elkaar en toen in een kamer met Pauline uitgebreid gesproken over mij en borstkanker bij mannen. Een gesprek van een kleine 10 minuten dat volledig is opgenomen maar waarvan in de uitzending alleen een beeld van ons in de stoelen te zien is.

Gewapend met de grote spiegel gingen we daarna, achtervolgd door camera- en geluidsman en iemand van itv, op zoek naar een geschikte plek. Ondertussen vroeg Pauline ook of ze mijn litteken mocht zien. Natuurlijk, geen probleem, daar kwam ik immers voor. De opname werd even gestopt want ik moest eerst die microfoon en dat zendertje kwijt. En dat is eigenlijk het enige geregisseerde moment. O nee, er is er nog een maar daarover later.

Zo werd 5 november weer een bijzondere dag. Niet alleen zag ik de andere modellen weer en dat was prachtig. Ook mensen van KWF, RTL en itv waren aanwezig en in een kleine bioscoopzaal kregen we de hele aflevering te zien, op een supergroot scherm. Na de landschapshoot met speelgoeddino’s was het onze beurt en iedereen was natuurlijk reuze benieuwd naar het resultaat.

Zonder uitzondering waren we het er na afloop allemaal over eens dat er een prachtige en indrukwekkende aflevering lag. Er was echt iets heel moois van gemaakt en daar mochten we trots op zijn. 

De vrijdag voor de uitzending kregen we per mail de promo toegestuurd. Die heb ik gelijk op Facebook, Instagram en LinkedIn geplaatst en via Whatsapp aan ook een flink aantal mensen verstuurd. Wat een veelheid aan mooie en lieve reacties leverde dat al op. En de uitzending moest nog komen.

Het was wel spannend om dan thuis voor de buis te zitten. Fijn, al die mooie reacties maar hoe zou iedereen reageren op de uitzending? Nou, net als op de promo. Ook nu weer een veelheid aan prachtige reacties. Zelfs van mensen die ik helemaal niet ken. En veel mensen die het zo goed vinden dat er op deze manier aandacht wordt gegeven aan borstkanker bij mannen.